Het hing bij Jolanda en Harry in de huiskamer.
Ik voelde, dat het zonneschilderij vandaag aan de beurt was om bestippeld te worden,
want dat zou me laten zien, wat er nodig was om "graven en pellen" te laten sprankelen.
want dat zou me laten zien, wat er nodig was om "graven en pellen" te laten sprankelen.
Jaja... Mijn antennes zijn weer een stuk helderder dan ze de afgelopen tijd geweest zijn
(of mijn oren een stuk schoner):
(of mijn oren een stuk schoner):
Ik dacht aan een prentenboek van vroeger... "De gelukkige leeuw brult"...
De zonnestralen op het schilderij, die regenden als in het lied van Acda en de Munnik
vormen de manen van mijn dubbele leeuw.
vormen de manen van mijn dubbele leeuw.
Ik zag, dat er geen zon scheen op "graven en pellen" en haalde de gele verf meteen uit de kist.
Met elke streek werd het binnen en buiten warmer en zonniger en dat zorgde voor een besluit:
Nu nog drogen en vernissen. Wat een proces is dit!
Met elke streek werd het binnen en buiten warmer en zonniger en dat zorgde voor een besluit:
Nu nog drogen en vernissen. Wat een proces is dit!
 | |||||||||
Graven en pellen
Dit dagdoek heeft heel veel met Jolanda te maken
en wanneer het sprankelt en er mijn naam onder staat, gaat het ook naar haar toe. Graven en pellen in tijd en ruimte tot ik helemaal hier-en-nu ben
en alle werelden -ook achter het gordijn- waarneem.
Vrijdag 10 juni stippelde ik weer, dat het een lieve lust was. Jolanda wil ten slotte graag, dat Graven en pellen onder het kopje "klaar" komt te staan. Dat gaat de goede kant op. Maar... wat is toch de verbinding met dit stukje? Zucht... 
Weet ik het door los te laten?
Of blijft het: zoekt en gij zult vinden?
Zucht...
|
