Maandagmiddag liep ik van de garage naar huis,
terwijl de wind voortdurend mijn oren vulde
en ik me in mijn vest door mijn herbarium uit 1982 in Rattinghausen bewoog.
Echt knoopkruid, boterbloem, smeerwortel, dovenetel, weegbree, ooievaarsbek.
Ik herinner me het oefenen van de namen.
Het drogen van de bloemen.
Het determineren. En het vastleggen van de vindplek,
zoals spap dat al eerder deed in het oranje boek.
Ik voel weer, hoe de brandnetels prikten bij het bramen plukken.
Ik was benieuwd, wat het kauwtje zag.
En bedacht, dat dit de meerkoetjes van Marlies zijn.
Ik hoorde het zwiepen van de rode takken vroegah.
En had meteen weer de neiging te gaan tekenen.
Thuis groeit en bloeit het in onze border.
De volgende dag liep ik terug naar de garage, want de auto was klaar.
Volop in de zon. Zonder wind.
Weet je nog, dat ik de koffer van de Mathilda & Erikclub
in het veld vol gele bloemen fotografeerde
en de maaier de dag erna het beeld compleet veranderd had?
Nou, dat was dinsdag ook weer het geval. Nu met deze velden en bermen!
Op de juiste tijd op de juiste plek
met mijn fototoestel
in mijn hand en in mijn hoofd en in mijn hart!
Intens blij.
Zullen we weer samen delen?