Vandaag was ik op nummer 5 met smam.
We hebben samen zitten knutselen aan de Brabantsbonte theemuts.
"Dat hebben we in Rattinghausen veel gedaan!
Gebreid, gehaakt, genaaid, gemacrameed,
gekleid, getekend, gefotografeerd,
boeketten gemaakt, verhalende brieven geschreven, ... , weet je nog?" zei ik tegen smam.
"Ja nou!"
Ik merk, dat ik opnieuw enorm blij word van het vormgeven.
En dat mijn vormgever ècht elektrisch is!
Het vonkt en knettert en gaaaaat maar door!
Gisteren heb ik met het opruimen van allerlei spullen van nummer 7
ook mijn kijk op het hier en nu herzien.
Mijn structureerstier is tenslotte van het ordenen en de logica.
Was ik tot voor kort nog in Udenhout en Vlijmen samen,
de afgelopen week merkte ik intens, dat dat veranderd is.
Terwijl die spullen hun logische plek kregen, mijmerde ik.
(Wat is dat toch een mooi woord, Gáby!)
..."En dan is alles anders"...
Maar ik ervaar ontzettend warme herinneringen en een sterke verbinding voor altijd.
Is dan alles anders?
Nee, toch niet.
Ik stap nu verder en voel me een enorme bofferd,
omdat ik al huppelend zulke sterke vonkjescontacten ervaar op mijn pad.
Anders vanaf nu?
Nee hoor.
Jullie gaan gewoon verder met me mee!