Voor niks gaat de zon op

Wanneer ik met Lia in de Onze Lieve Vrouwe Kerk in Breda sta en omhoog kijk, vraag ik me af:

Hoe straalt mijn zon?

Het beschilderen van het doek, dat al een poosje in het rijtje "later mee verder te gaan" staat, helpt me om mijn beeld te vormen.

"Hier word ik blij van!" merk ik, als ik met de kwast de gele verf over het doek veeg.

Het is niet alleen de beweging van de kwast en het smeren van de verf. 

Het is ook het in beeld brengen van een beleving. Ik creëer!

Een paar dagen later ben ik aan het punaisepoetsen en verschijnt "Dance Of The Sugar Plum Fairy" in het rijtje van de YouTube-muziek, 

die ik op mijn oren heb.(Hé, dat is toch van de Notenkraker? ... Even kijken...) 

Gaaaaaaf! Nylons van nu, Hanneke! Ik ga mee in hun enthousiasme en de mooie vormgeving. 

Wat gebeurt er met me? 

Het is niet alleen hun wervelende passie, die mij beweegt. Ik voel ook al die verworven vrijheid in mij!

Oh ja! Nou weet ik het weer: Het is de bedoeling te worden, wie je bent!

Ik ga terug naar de Flower-Power-Film in 1979, die mij ongelooflijk geraakt heeft.

Wat een lijnen in tijd en ruimte, die bij elkaar komen.

Hoe geef ik dat nu-in 2016- vorm?

Precies...Dat is het: Let The Sun Shine In! 
Dit is mijn passie:
Ik neem mijn eigen plek in. Ik zet mijn ideeën neer in de realiteit!

Ik ben volop aan het stoeien met de aardse kant van mijn kwaliteiten.
Verdien ik er mijn geld mee? Hoe? Hoeveel dan? Wat is het je waard?

Nou. Deze ontdekkingen van het punaise poetsen van de laatste tijd zijn voor mij onbetaalbaar. En ik deel ze graag met wie wil.
Voor niks gaat de zon op!