Afgelopen vrijdag liet ik Shiva uit.
Links voor onze voeten stortte een beestje ter aarde.
Een prachtig diertje met parelmoeren vleugels.
Een half uur later wilde ik mijn sleutel in het slot van de achterklep van onze auto steken.
Wat zag ik daar?
Hetzelfde mooie dier.
Het bleef zitten.
En liftte mee naar Haarsteeg.
Goegel ik haar afbeelding vanavond, lees ik:
"De satijnlichtmot is in Nederland en in België
een zeer zeldzame trekvlinder vanuit Zuid-Europa.
De eerste waarneming in België stamt uit 1932."
Klopt!
"Vertrouwen?
Calciet helpt als je het gevoel krijgt dat er iets niet klopt,
valsheid, misbruik en dubbelzinnigheden.
Met calciet word je helderder en je staat steviger in je schoenen.
Je onderscheidingsvermogen en intuïtie worden scherper."
Sjiep heeft me deze steen op mijn verjaardag gegeven en sindsdien voel ik,
dat oranje calciet stevig op me inwerkt.
Sjonge, wat bijzonder om te voelen, dat alles op zijn plek valt.
Wanneer ik naar de spirituele
betekenis zoek
van de kleuren van het beestje van vandaag, zie
ik:
Beige... zandkleur,
neutraal
Bruin... nederigheid,
degelijkheid, kleur van de aarde
Wit... stilte, waarheid, reinheid, tederheid, liefde
Kom ik er tot mijn schrik bij de afbeeldingen ineens achter,
dat dit de gevreesde buxusmot is!
Ongelooflijk,
dit prachtig glanzende beestje
is het diertje,
dat zoveel onrust veroorzaakt.
Dàt zag ik vanmiddag niet op de parkeerplaats naast onze auto!
Vanmorgen las ik dit stukje uit het boek van Hans Stolp en wist... dit ken ik!
Nu herhaalt Japan Nightporter op mijn oren.
Lijnen in tijd en ruimte worden opnieuw zichtbaar.
Ik wieg met de nachtportier op de muziek en verbaas me over de eenvoud.
Niet van de muziek, maar van de herkenning.
Ik herken mijn opdracht en voel,
dat ik onbewust bewust naar dit moment heb toegeleefd.
Al die tijd! Jeetje, wat vind ik het toch spannend!
Ik stippel nog een eindje verder.
